Overal beestjes... deel 2

Vanuit Honduras dus weer terug naar Guatemala. Onderweg Chiquita bananen aan de bomen zien hangen en onder een palapa (een rietendak) gepicknickt.
Onze bestemming in Guatemala was Rio Dulce (zoete rivier), in het oosten van Guatemala. In Rio Dulce met een bootje de rivier overgestoken naar de jungle lodge. Hebben hier 1 nachtje geslapen in redelijk primitieve huisjes (2 bedden, douche met een gordijntje, toilet met een gordijntje) met het risico op allerlei beestjes in je huisje. Gelukkig niet veel last van gehad, maar wel angstvallig onder een klamboe geslapen en de tassen dicht gehouden. Het enige monster dat ik ben tegen gekomen zat rustig op ons steigertje. De hele middag en avond in het restaurant gezeten, want vlak na aankomst bleken we inderdaad in het REGENwoud te zitten en kwam het met bakken uit de hemel! (Zelfs met deze regenbuien, vind ik het nog wel een hele mooie locatie voor ZomerKamp 2012;) aan een heel mooi meer!)
Na een dagje in deze junglelodge vertrokken we 's ochtends alweer vroeg naar onze volgende bestemming, Sayaxche. Vlak voor we vertrokken las een van m'n reisgenoten op Twitter over de tsunami in Japan en dat ook de landen in Midden- en Zuid-Amerika risico hadden op een tsunami! Gelukkig zitten wij aan de goede kant van het land..
Onderweg naar Sayaxche nog meer regenbuien over ons heen gehad. Dit hoort niet bij deze tijd van het jaar, maar er schijnt een verstoring van het weer te zijn omdat we op een plaat liggen die door de aardbeving/tsunami is verschoven.
In Sayaxche aangekomen werden we met een bootje opgehaald door Don Julian. Vlak na vertrek toverde hij brood en beleg te voorschijn en maakte hij een heerlijke lunch voor ons. Na een uurtje varen aangekomen bij de huisjes. Even de spullen weg gezet om weer 1.5 uur in de boot te zitten naar de Maya ruines van Aquateca (alleen per boot te bereiken). Aan het einde van dit vaartochtje ook nog vast komen te zitten omdat het water toch wel erg smal en ondiep werd! Maar dankzij onze gastheren die in het water sprongen om ons los te trekken zijn we toch bij de site aangekomen. In Aquateca de moeilijke en uitdagende route genomen naar de overblijfselen van deze stad. We zijn namelijk via wat rotsen en een kloof (30 m diep, 100m lang en 2m breed) naar de stad geklommen, terwijl dit ook via een trap kon. Net op tijd klaar met de rondleiding, want we zaten nog geen minuut in de boot en het kwam weer met bakken uit de hemel... Bij aankomst bij het hotel was het inmiddels al behoorlijk donker geworden en had de familie langs de paden kaarsjes aangestoken. Hier is namelijk geen elektriciteit, komt het kraanwater uit de rivier, hebben we horren i.p.v. ramen en heeft de familie de huisjes zelf gebouwd. Aangezien we hier in de 'wetlands' zitten hebben we hier veel last van allerlei mugjes en andere prikbeesten. Sommige beestjes zorgen voor iets wat grote muggenbulten, maar mijn lichaam heeft weer een nieuwe uitdaging gevonden: allergische reacties op bepaalde mugjes! Dit resulteerde helaas al snel in een onderarm die van m'n pols tot elleboog helemaal opgezet, rood en warm was, zodat ik er bijna niets mee kon. Gelukkig heeft onze reisleidster hier ook last van en kon ik wat medicijnen van haar lenen, waarmee het als nog een dag of 3 duurde voordat m'n arm weer enigzins tot rust was gekomen. En natuurlijk had het volgende mugje zich inmiddels alweer aangekondigd...

Na 1 nachtje bij Don Julian te hebben geslapen werden we afgelopen zaterdag weer door hem afgezet in de 'bewoonde wereld'. Hier konden we ook eindelijk weer een krant lezen om te kijken hoe het met het tsunamigevaar stond! Volgens onze krant was het heeeeeel erg gevaarlijk geweest aan de kust van Midden- en Zuid-Amerika en waren de mensen in Chili zelfs onaangenaam verrast door een echte tsunami! Gelukkig zitten wij aan de Oostkust en zijn we voor ons gevoel echt aan een ramp ontsnapt! Tijdens de middagpauze maar even een internetcafe opgezocht zodat ik wat mensen kon vertellen dat ik niet in het 'rampgebied' in Guatemala zat en ik even in het Nederlands wat informatie kon zoeken. Op Nederlandse sites kijkende kwam ik er echter achter dat het hier heeeel anders gebracht werd dan in de Nederlandse media en dat het in Latijns Amerika eigenlijk zo goed als geen schade had veroorzaakt! :)

Na het internetten weer opweg naar Tikal, tot dusver de grootste Mayasite opengesteld voor publiek (16 km2) en dus erg indrukwekkend. Hier 2 nachten bij het park verbleven en heerlijk in het zonnetje een boekje gelezen. Af en toe wel opgekeken van m'n boek, aangezien de slingerapen, neusbeertjes en bijzondere vogeltjes (o.a. papegaaien en verschillende soorten toekans) voorbij kwamen.

Na het verblijf in Tikal gingen we opweg naar de grens met Belize. In tegenstelling tot de grenzen die we tot dusver hebben gepasseerd, moesten we hier met alle bagage de bus uit en werd de bus streng gecontrolleerd. We moesten dit keer ook persoonlijk langs de douane om ons paspoort te laten zien (werden gematst en hoefden geen formulieren in te vullen) en eventueel moesten er tassen gecontrolleerd worden. Gelukkig ging dit heel soepeltjes en voordat we het wisten stonden we op de bodem van Belize (voormalig British Honduras).

Belize is een zelfstandig land maar nog wel onderdeel van het Koninkrijk Groot Britannie. Zo staat Koningin Elizabeth nog op het geld en wordt er Engels (met een vreemd accent) gesproken. Wel rijden ze hier aan de rechterkant van de weg, nadat alle linksrijdende auto's na een orkaan waren verdwenen...
Belize doorkruist naar Belize City en daar de boot genomen naar Caye Caulker, waar ik nu ben. Caye Caulker is een eiland in de Caribische Zee en net als in de rest van Belize hebben de mensen hier een 'Take it slow' mentaliteit. Op Caye Caulker heerst dus een relaxed sfeertje en kom je veel reggae muziek en Bob Marley's tegen (de inwoners van Belize zijn overigens negers..). De wegen bestaan uit zand met een harde ondergrond en het zal dan ook niet verbazen dat iedereen op blote voeten loopt. Verkeer is er overigens haast niet, er zijn op het eiland (5 km lang) zo'n 3 auto's en het vervoer gaat per voet, fiets of golfkar (dit zijn de taxi's). Een heel ander aanblik dan wat ik tot dusver heb gezien!

Vandaag hebben we een zeil- en snorkeltoer gemaakt langs de kust van Caye Caulker. We zijn hierbij 3 keer gestopt om te snorkelen en tussendoor werden we van fruit, lunch of een borrel voorzien. Eigenlijk was het (in ieder geval wat mij betreft) het plan om vandaag terug te komen met een lekker kleurtje, alleen begon het steeds erger te regenen... Het was dus een stuk frisser dan gepland en werd het dringen voor een plaatsje in de kajuit, maar het snorkelen was nog steeds geweldig.
De eerste stop was om te wennen aan het snorkelen. Aangezien ik nog nooit gesnorkeld had, was het wel een vreemde ervaring, je hoofd vrijwillig onderwater stoppen. Maar eigenlijk ging het best goed.
Bij de tweede stop werd er vis in het water gegooid om grote vissen, verpleegsterhaaien en pijlstaartroggen (die van Steve Irwin!) aan te trekken. Hier tussen hebben we gesnorkeld, zo stoer!! Ze blijven allemaal redelijk op afstand en zijn gelukkig niet gevaarlijk (tenzij je net als Steve Irwin de pijlstaart recht in je hart krijgt..). Een van de andere gidsen hield een rog en een haai beet, dus beide heb ik ook nog aangeraakt!
De derde en laatste stop was bij het rif (na het Great Barrier Reef, Australie, het grootste rif ter wereld). Hier hebben we over het rif gesnorkeld en veel mooie visjes (enkele cm tot ruim een meter groot), alen en 2 groene zeeschildpadden gezien!
Hierna op de motor en zeil weer terug naar de haven, aangezien de regen toch wel wat roet in het eten gooide.... de warme douche had ik dan ook al snel opgezocht.

Vanavond gewapend met een regenjas naar het internetcafe gerend, aangezien het buiten nog steeds ontzettend regent!
Morgen nog een dag op Caye Caulker (met waarschijnlijk nog meer regen...) en dan ter afsluiting van de 'Ruta Maya' nog 2 dagen in Mexico.

Om het verhaal over de beestjes compleet af te sluiten: je komt in de landen die ik tot dusver heb bezocht ook behoorlijk wat dieren tegen. Varierend van kippen, varkens, paarden tot koeien en andere herkauwers met een touw om hun nek, vast aan een paal langs de weg. Af en toe breekt m'n veterinaire hartje dan ook door midden, aangezien de dieren er toch een stuk minder gezond uit zien dan dat wij gewend zijn. In de steden kom je veel honden tegen (zowel huis- als zwerfhonden) en ook deze dieren zien er niet altijd even best uit. Wel blijken ze hier veel dierenartsenpraktijken te hebben (voornamelijk voor vee), maar aangezien de meeste mensen niet veel geld hebben denk ik dat weinig dieren langs de dierenarts gaan.. (Dat je sigaretten en kauwgom per stuk kunt kopen, zegt denk ik wel genoeg..)