Van 15 naar 1, naar ....?

De tweede dag op Caye Caulker, was zoals ik al had voorspeld inderdaad een dag met veel regen. Tussen de regen door waren er gelukkig nog wel wat droge (en gelukkig warme) momenten, zodat ik nog een rondje over het eiland heb kunnen lopen en zelfs in m´n bikini heb gelegen!
´s Avonds zou ik eigenlijk met de hele groep bij een duur visrestaurant gaan eten, maar eigenlijk had ik daar helemaal niet zo´n zin in. Uiteindelijk ben ik met 2 reisgenoten bij Fran´s Grill gaan eten. Fran heeft een BBQ midden op straat met daar omheen een aantal picknickbanken en voor nog geen 10 euro p.p. wordt je daar voorzien van een heerlijk stuk kip, vlees of vis van de BBQ met wat kerrierijst en een gepofte aardappel. Hiernaast krijg je Rum Punch (gelukkig niet al te sterk:)) en cheesecake voor dessert! Al met al ontzettend leuk om op deze manier een keer te eten, zelfs als je af en toe in de miezer moet zitten!

De volgende dag zijn we met bijna de hele groep per boot naar Mexico vertrokken. Marije (m´n kamergenote) hebben we namelijk op Caye Caulker achtergelaten. Marije vond Belize namelijk veel leuker dan Mexico en zou pas een dag later dan ons op het vliegtuig stappen, dus die bleef nog een poosje op het eiland.

Na een boottochtje van ongeveer 2 uur en controle door de douane, waren we weer terug in Mexico. Vanuit het havenplaatsje Chetumal zijn we doorgereden naar het noordelijker gelegen Tulum. In Tulum is de enige Maya site te bezoeken die direct aan zee ligt. Aangezien we al een poosje geen Maya sites meer gezien hadden, was ik wel weer in voor wat oude stenen en bleek het een super mooie site te zijn! Aangezien we er vlak voor sluitingstijd aankwamen moesten we er een beetje doorheen racen (slalommend om alle mensen die van het strand kwamen), maar dat was wel de moeite waard!
Na Tulum nog een klein stukje rijden naar het hotel (soort resort) waar we de komende 1.5 dag zouden verblijven. Aangezien er kamers te weinig waren en ik inmiddels een eigen kamer had, mocht ik samen met de reisleidster een appartement delen. Het appartement was echt super mooi en lag direct aan het strand, ik had nog een eigen kamer en badkamer ook!

Vrijdag 18 maart hadden we lekker vrij om aan het strand te liggen, waar ik dan ook gebruik van heb gemaakt! Tussendoor nog eventjes een snorkel van iemand geleend en een poging gedaan om te snorkelen, maar er stond naar mijn mening te veel stroming... Vrijdag hadden we ook weer een verjaardag te vieren (de 3e deze reis) en omdat het ook de laatste avond was, hebben we gezellig met z´n allen geborreld en gegeten. Marian, de reisleidster, sleepte al een lange tijd een ´breekbare vuilniszak´ met zich mee. Vrijdagavond bleek daar een Pinata in te zitten! Een Pinata is een pop van papiermache/crepe papier, gevuld met snoep. In deze landen is het de traditie dat de jarige (voornamelijk kinderen) een Pinata krijgt en dan mag er geslagen worden net zo lang tot de Pinata kapot gaat en al het snoep eruit valt (en dan gaat natuurlijk iedereen graaien voor het snoep). De 3 jarigen, waaronder ik, mochten hiermee beginnen. Aangezien je geblindoekt moest slaan en de Pinata steeds weggetrokken werd, duurde het een tijdje voordat het snoep eruit viel en was het bovendien ook ontzettend lachwekkend!
Zaterdagochtend nog een beetje aan het strand gelegen (nog even proberen een beetje bruin te worden) en rond lunchtijd vertrokken naar het vliegveld van Cancun.
Op het vliegveld zo´n 10 keer afscheid genomen van m´n ´lieve en gezellige oudjes´ en uiteindelijk een kwartier na hen vertrokken naar Guatemala Stad (met een tussenstop in El Salvador).

In Guatemala Stad werd ik netjes van het vliegveld opgehaald door de mensen van het hostel. Hier was ik heel blij mee want in de eerste instantie had ik een verkeerde datum doorgegeven, waar ik gelukkig net op tijd achter was! In Guatemala Stad een heel kort nachtje geslapen en zondagochtend vroeg weer op het vliegtuig naar Panama.

In Panama heb ik met wat hulp van een local in een bus naar het oude centrum beland, waar ook m´n hostel is. Dit busritje duurde zo´n 1.5 uur, in tegenstelling tot zo´n 30-45min met de taxi, maar was wel 100 keer goedkoper! (Bus kost slechts $0.25 en de taxi $25,-!)
In de eerste instantie vond ik Panama Stad maar een stomme, arme, vieze stad! En doordat ik ook nog eens erg moe was, er midden op de dag natuurlijk niemand in het hostel was en er opeens helemaal alleen voor stond, wilde ik het liefste zo snel mogelijk weer weg! Gelukkig bestaat er tegenwoordig Skype, dus ben ik eerst maar even het internetcafe ingedoken.

In Panama City had ik vervolgens nog 3 dagen om door te komen. De eerste dag heb ik gebruikt om in de oude stad rond te lopen. Hier staan een aantal hele mooie gebouwen en veel gebouwen van de regering, eigenlijk is het dus toch niet zo´n stomme, arme, vieze stad. Inmiddels ook weer wat bijgeslapen en wat praatjes gemaakt met mensen in het hostel, dus eigenlijk is het toch zo erg niet om hier te zijn.
De tweede dag wilde ik naar een museum over het Panama Kanaal, maar deze bleek gesloten te zijn i.v.m. de begrafenis van een oud Vice-President. Omdat alle touristische dingen waarschijnlijk gesloten zouden zijn wilde ik naar de Causeway gaan (een weg langs het kanaal die een aantal eilandjes met elkaar verbindt). Na een regenbui, een aantal onnodige ritjes met de bus en een veel te dure taxirit, kwam ik dan aan op de Causeway. Hier een eindje gelopen, wat zitten lezen en naar de schepen gekeken die uit het Panama Kanaal kwamen.
De derde en laatste dag ben ik vroeg opgestaan, om een taxi naar het Panama Kanaal te nemen! Bij het bezoekerscentrum even misbruik gemaakt van m´n oude studentenkaart en een entreekaartje gehaald voor zowel de video over het ontstaan, het museum over het reilen en zeilen van het Panama Kanaal en het uitkijkpunt. Vanaf het uitkijkpunt kon je naar beneden kijken om te zien hoe de schepen naar binnen gelaten worden, hoe het verval etc. is (en dat is echt allemaal inmens). Hier heb ik dus een poosje staan kijken, want het duurde per schip zo´n 1 tot 1.5 uur voordat het de sluis door was!
Na het kanaal weer de taxi genomen, nu naar een soort dierenpark/botanische tuin een aantal kilometer verderop. In het park rondgelopen en wat dieren bekeken die hier in hokken zaten (sommige helaas veel te klein en met te weinig soortgenoten). In het park o.a. een Harpy Eagle (nationale vogel van Panama), krokodillen, tapir en jaguar gezien.
Terug in het hostel werd ik gebeld door César (Ecuador) en Samantha (USA), dat ze al in de bioscoop waren en of ik ook wilde komen, we zouden ´s avonds namelijk samen naar de film gaan. De receptionist van het hostel vertelde me dat ik het beste een stukje kon lopen en dan in de bus kon stappen naar het winkelcentrum. Het stukje lopen bleek in praktijk wat langer te duren en de bussen wilde niet stoppen. Uiteindelijk een taxi genomen, waarmee ik vast kwam te staan in de file, waardoor ik 10 minuten te laat was voor de film. Toch nog een kaartje weten te bemachtigingen. (Gelukkig draaide er maar 1 film om 17.10, aangezien ik alleen het tijdstip wist.) In de zaal aangekomen, zag ik alleen geen César en Samantha... Ik ben de film toch maar gaan kijken en halverwege kwam César binnenlopen. Hij en Samantha stonden namelijk bij een andere bioscoop (waar dezelfde film om dezelfde tijd draait) en waren opzoek gegaan naar mij, nu had hij mij gevonden maar was hij Samantha kwijt! Ik ben in de zaal blijven zitten en César is weer gaan zoeken, uiteindelijk kwam het er dus op neer dat ik als enige de film gezien had! Gelukkig vonden ze het niet heel erg...

Donderdag 24 maart weer vroeg op en met de bus (dit maal een snellere en comfortabelere bus) naar het vliegveld gegaan om naar Quito, Ecuador, te vliegen. In Quito was ik opzoek naar een taxi, toen ik iemand met een bordje met mijn naam zag zitten! Aangezien het erg onwaarschijnlijk was dat het om een andere Ilona met mijn achternaam ging, ben ik er maar op af gegaan. Het bleek een vrouw van de taalschool te zijn, die de komende 10 dagen hier in Quito mijn ´mamma´ zou zijn. Ik was even heel erg verward, aangezien ik zondag zelf naar Manta af zou reizen. Ik ben met Susana meegegaan naar de taalschool en daar bleek inderdaad dat ik toch gelijk had en in Manta zou beginnen. In de taalschool vast wat formulieren ingevuld en mezelf een beetje vermaakt. Aangezien het plensde en het spitsuur was (afhankelijk van je nummerbord mag je op bepaalde dagen wel/niet in de spits rijden) duurde het namelijk 1.5 uur voordat er een taxi was om me naar m´n hostel te brengen.

Hier in Quito zit ik in een leuk hostel. Rustig en ruim, maar wel wat aanspraak. In het hostel ook de Duitse Jonas tegengekomen. Samen met Jonas ben ik gisteren (vrijdag) naar Otavalo gegaan (2 uur met de bus). In Otavalo ook weer een kamer in een leuk hostel bemachtigd en ´s avonds met een Canadese vrouw bij de openhaard pizza gegeten. Vanochtend na het ontbijt direct naar de animal market gegaan, hier heb ik echt m´n ogen uit gekeken! Mensen verkopen hier varkens, geiten, schapen, alpaca´s, puppies, kittens, konijnen, kippen, gevogelte, cavia´s, krabben en wellicht nog wel meer diersoorten. Een klein rondje gelopen, want hoewel het interessant was, kon ik het gedeeltelijk ook niet aanzien. Het ging namelijk om allemaal levende dieren, maar zaten namelijk behoorlijk wat zieke dieren tussen en de dieren werden niet helemaal op de goede manier behandeld.... (Ze vinden hier bijvoorbeeld dat je een cavia best een behoorlijke tijd aan z´n keel kan optillen, arme beestjes!)
Na de animal market nog even naar de gewone markt gegaan en daar rondgelopen tussen alle souvenirs en uiteindelijk met nieuwe slippers en een tas naar huis gegaan. Tussen de middag hebben Jonas en ik samen met de Canadese vrouw in een lokaal restaurantje gegeten ($1.50 voor een volledige maaltijd!) en daarna zijn we met de bus weer terug gegaan naar ons hostel in Quito.

Nu dus weer in Quito en morgenochtend redelijk op tijd op om naar Manta te vertrekken. In Manta begin ik namelijk aan m´n cursus Spaans en zal ik voorlopig (als het goed is) weer lekker onder de mensen zijn. Ik heb er in ieder geval vast heel veel zin in!