Nog eventjes..

Het zit er bijna op! De laatste tentamens worden gemaakt en stiekem ben ik al begonnen met inpakken. Inmiddels hebben jullie volgens mij wel een goed beeld van welke leuke tripjes ik allemaal heb gemaakt, maar hoe gaat het leven er hier in Penang nu echt aan toe?

Ik ging dus drie dagen per week naar de uni en volgens mij wisten jullie ook al dat samenwerken met locals écht geen optie is (deadlines, wat zijn dat? Ja, ik heb het op zaterdagavond af zodat jij het kunt nakijken. Maandagochtend.. *zucht*). Dit wordt lekker gestimuleerd vanuit het onderwijssysteem, want de docenten zelf hebben ook geen enkele moeite met het verplaatsen van een deadline. De kwaliteit van projecten die later ingeleverd mogen worden verandert er echter niet door, kwaliteit is er sowieso niet.
Daar waar ik in het begin al af en toe dacht 'dit niveau is misschien niet zo hoog', is dat in de laatste week voor de tentamens toch wel mooi bevestigd. Ik heb namelijk 'leren leren'. Bloedserieus werd er uitgelegd dat je op tijd moet zijn voor een tentamen, je van te voren moet kijken waar de tentamenhal is en je een idee moet hebben van hoe lang je er over doet om er te komen, zorgen dat je voldoende slaapt en dat je op tijd begint met studeren. Een van mijn Duitse studiegenootjes kon het zelfs nog mooier vertellen n.a.v. het college dat ze had gehad: Als je meerkeuzevragen hebt, staat er soms ook het antwoord 'alle bovenstaande antwoorden zijn goed' tussen. Als je zeker weet dat één van de antwoorden fout is, dan moet je dus NIET aankruisen 'alle bovenstaande antwoorden zijn goed'.

Van en naar de uni lopen is een uitdaging, voetgangersoversteekplaatsen zijn er over het algemeen namelijk niet. Dit resulteert er in dat je (ongeveer 5 minuten) moet wachten tot het stoplicht voor de auto's op rood gaat, snel naar het midden van de weg moet rennen en dit moet herhalen voor de andere kant van de weg.

Het OV is misschien nog wel een grotere uitdaging. Naar de bus lopen gaat dus volgens het 'oversteekprotocol' en als je bij de bushalte aangekomen bent dan wacht je, wacht je, wacht je en wacht je net zo lang tot er een bus aankomt. Het dienstrooster van de bussen is als volgt: bus 306 rijdt tussen 7.00 en 22.00 elke 20-30 minuten, bus 102 rijdt tussen 6.00 en 23.00 elke 90 minuten, etc. Wanneer de bus rijdt, dat zie je als 'ie aan komt rijden. Hoe lang de bus er over doet, dat is ook wisselend en voornamelijk afhankelijk van het verkeer. Er staat ook nergens beschreven hoe lang het duurt om met de bus van A naar B te gaan.
Als je dan eenmaal in de bus zit, dan is het ook nog zaak om naast de juiste persoon te gaan zitten. Als vrouw ga je naast een vrouw zitten, als man naast een man, als dit niet mogelijk is (maar er is nog wel een stoeltje vrij) dan ga je liever staan dan naast iemand van het andere geslacht zitten. Naast iemand met blond haar en een blanke huid zitten is ook eng.. Een plaats voor mij vrij maken, is daarentegen wel weer een ongeschreven regel. Hoe hard je ook blijft volhouden dat je echt wel kunt blijven staan, je moet gaan zitten.
De lange afstandsbussen zijn al niet veel beter, ook al horen ze een vertrektijd te hebben, het kan prima zijn dat ze bus later vertrek dan gepland. Dit kan komen doordat de bus 3 uur te laat aankomt, of doordat de bus er al een uur staat maar er nog niet voldoende kaartjes verkocht zijn. En ook hier geldt, hoe laat je aankomt, nobody knows!

Mocht je desondanks toch op tijd voor het avondeten op de plaats van bestemming zijn aangekomen, dan heb je hier gezien de culturen verschillende opties: Chinees, Maleis, Indisch of een combinatie hiervan.
Over het algemeen krijg je een vork en een lepel aangeboden, waarbij het de bedoeling is dat je met je vork het eten op je lepel schuift. Als je alleen je vork gebruikt, wordt je raar aangekeken en zelfs als je het uitlegt dat wij in NL met mes en vork eten en lepels (over het algemeen) alleen voor soep en vla zijn, krijg je via via te horen 'Ooh Ilona kan niet eens met een lepel eten!'. Als je bij een Chinees eet kun je ook stokjes tegenkomen, of als het Maleis of Indisch is.. je handen! Of eigenlijk, je rechterhand... je linkerhand gebruik je als vervanging van WC-papier. Ik neem echter nog overal braaf m'n pakje tissues mee naar de WC, die waterslang en m'n hand zijn toch echt niet aan mij besteed! Eten met m'n hand daarentegen wil ik soms nog wel leuk vinden, voornamelijk als we in een banana leaf restaurant eten: i.p.v. een bord krijg je hier een bananenblad met hierop verschillende hoopjes groenten, saus, kip en rijst. Dit pak je op de juiste manier bij elkaar (alles eet je met rijst) en probeer je zonder te knoeien naar je mond te brengen.

Dit zijn naar mijn mening toch wel de meest kenmerkende dingen van de cultuur zoals ik die in Penang ervaar, hiernaast is het ook opvallend hoe behulpzaam en gastvrij de mensen zijn! Zoals ik m'n eerste dagen in Kuala Lumpur op sleeptouw ben genomen door Sendy (dit staat weer in de planning voor komend weekend, dit keer neem ik nog wat andere studenten mee;)), zijn ook andere vreemde mensen ontzettend behulpzaam. Het zal niet de eerste keer zijn dat er een random iemand in de bus spontaan zegt 'Moet je naar XXX want dan moet je er hier uit' of 'Waar kom je vandaan, wat doe je hier?"

Tenslotte (met dank aan de herinnering van de moskee)... de Islam! Gepaste kleding dragen is hier natuurlijk een pre, maar toch draag ik 't liefste gewoon m'n korte broek en een hemdje. Ik word vervolgens wel aangestaard, maar dat doen ze ook wel als ik een lange broek en een shirt met lange mouwen draag.
Anyway, verschillende soorten hoofddoeken zijn hier aan de orde van de dag. Dit kan variëren van een vluchtig omgeslagen doek tot een volledige boerka, op de uni het liefst vergezeld door een laptop, knalroze Hello Kitty tas en een zonnebril. Paraplu's zijn ook een welkome aanwinst voor alle soorten van de bevolking en multi inzetbaar, niet alleen bij regen, maar ook tegen de zonneschijn.
Terug naar de Islam.. naast hoofddoeken is er niets anders zo typerend voor deze religie als de moskeeën. Deze zien er van binnen over het algemeen (tenzij je een hele moderne hebt) best mooi uit! Moet je natuurlijk wel net buiten een van de gebedsperioden aanwezig zijn. Hier in Maleisie wordt er 5 keer per dag gebeden (in Brunei wel 8 keer!), dit betekent ook dat er 5 keer per dag 'het alarm' af gaat... de imam roept op tot gebed. Zo hoor ik vanuit ons appartement ca. 3 verschillende moskeeën, op net iets andere tijdstippen, met een net iets ander gebed omroepen. Ook al zijn er mensen die er 's ochtends rond half 7 wakker van worden, ik kan me er niet zo aan storen. Ik hoor het, als de ramen open zijn, wel en als ik probeer te studeren voor m'n tentamen heb ik een verplichte pauze van 5 minuten (hier serieus doorheen denken en dingen onthouden werkt niet). Maar over het algemeen ervaar ik het meer als een soort klok, ik weet namelijk precies of het rond half 7/13/17/19/21 uur is.. handig toch? En uiteindelijk klinkt het ook wel gezellig. Dat ik het ga missen wil ik nog net niet zeggen, maar het zal me zeker gaan opvallen na een tijdje dat ik de moskee al zo lang niet meer heb gehoord!
Wist je trouwens ook dat zo'n beetje alles Halal kan zijn, zelfs je tandpasta!

Wat ik wel ga missen (op het reizen na), hmm... dat is toch zeker wel m'n zwembad! Er is niets fijner dan even wat baantjes trekken als je uit school komt of voor je gaat slapen:)
Daarnaast zijn er geen specifieke dingen die ik ga missen denk ik, meer het algemene plaatje: lekker buiten lopen in 't zonnetje, nasi eten (ja, ook al wil ik nu Westers eten zodra ik 't zie, na een paar dagen mis ik m'n bordje nasi goreng toch wel!) en ja, gewoon, Penang en sommige exchange students.
Toch heb ik ook wel weer ontzettend veel zin om naar huis te gaan! Over 1,5 dag laat ik Penang achter me, eerst nog voor 2 weken naar Sumatra, Java en Bali met 2 andere studenten en dan ..... going home!!!